Ugarski kralj Žigmund Luksemburški osnovao je 12. decembra 1408. godine viteški red koji je danas poznat kao Zmajev red. Ugarski kralj, koji je ratove sa Osmanlijama vodio sa promenljivom srećom, želeo je da posle katastrofalnog poraza krstaša kod Nikopolja iz 1396, oformi jedan red koji bi ujedinio hrišćanske vladare protiv opasnosti iz Azije. Kao uzor su mu služili Red Sv. Đorđa koji je 1326. osnovao jedan od njegovih prethodnika na ugarskom prestolu, kao i Red broda koji je od 1381. postojao na Siciliji. Red zmaja je poseban po tome što je uprkos proklamovanoj borbi protiv nevernika, jeretika i šizmatika, okupio i pravoslavne vladare Srbije i Vlaške.
Osnivači su bili uglavnom Žigmundovi saveznici i vazali. Među njima despot Stefan Lazarević, palatin Nikola de Gara, Nikola Čaki – transilvanski vojvoda, Simon Sečenji i drugi. U drugom krugu, nekoliko godina kasnije, članovi će postati i Osvald fon Volkenštain – vitez, pesnik i kompozitor, aragonski kralj Afonso Peti, Vitautas – veliki vojvoda Litvanije, napuljski kralj Ferdinand Prvi, vlaški vojvoda Vlad Drugi, hrvatski ban Hrvoje Vukčić Hrvatinić, Vuk Lazarević – brat srpskog despota; pa čak i slavni pobednik kod Aženkura – Henri Peti, kralj Engleske – Šekspirov junak.
Red je vrhunac dostigao tridesetih godina, kada je Žigmund postao car Svetog rimskog nemačkog carstva. Kasnije je postepeno izgubio političku važnost. Došlo je vreme vatrenog oružja. Osmanlije su doprle nadomak Beča. Ipak, simbol sklupčanog zmaja, sa sopstvenim repom u čeljustima i krstom na od prirode oklopljenim leđima, ostao je prisutan u heraldici. Ušao je u grbove slavnih ugarskih magnatskih porodica – Batori, Bočkaj, Betlen, Rakoci… Izdanak poslednjih podići će ustanak protiv Habzburga, krvavo ratovati protiv Srba u Podunavlju i Potisju, te nakratko osloboditi Ugarsku. Zmaj će biti u grbu despota Brankovića i u nadimku vlaškog vojvode, čijeg će naslednika zvati „zmajev sin“ – Drakula.
Tagovi
