Možda zvuči privlačno ideja da u Banjaluci živi sedam puta više žena nego muškaraca – naročito kada se serviraju novinski naslovi poput „Raj na zemlji za neoženjene“ uz prateću fotografiju obnaženih devojaka na plaži – ali je famoznih banjalučkih 7:1 koje je Grad Banjaluka uvrstio u stikere koji promovišu grad samo urbana legenda koja traje decenijama i koju prate, naravno, različita tumačenja.
Stiker je sa razlogom kontroverzan: mizogin je, seksistički i predstavlja žene kao meso na tanjiru turističke ponude, ali pored toga, tvrdnje da u Banjaluci ide sedam žena na jednog muškarca potpuno su netačne.
Da je reč o mitu potvrdili su poslednji popis stanovništva, ali i procene Zavoda za statistiku RS o brojnom stanju u 2017. godini. Pokazalo se da je kao i 2013. kada je obavljen poslednji popis, istina, u Banjaluci živelo nešto više žena nego mušaraca, ali je razlika tričavih 4 odsto. Iii tačnije, na 100 muškaraca u Banjaluci ne „dolazi“ 700 žena, nego svega njih 103 do 104.
Iako brojni stanovnici grada na Vrbasu možda pamte duhoviti aforizam književnika Miladina Berića: „Banjaluka, sedam Snježana na jednog patuljka“, mit o brojčanoj nadmoći žena ruše goli statistički podaci prema kojima Banjaluka ima 185.042 hiljada stanovnika od čega su 89.148 muškarci, dok žene predstavljaju samo relativnu većinu i ima ih 95 894.
Mada su pojedini novinari i lokalni analitičari tvrdili da je popis 2013. „srušio mit“ o brojčanoj nadmoći Banjalučanki, ni to nije istina. Naprotiv, raniji popisi pokazuju da je odnos muško-ženskih snaga bio čak više izjednačen nego danas, pa su se razlike merile ne u procentima, nego u promilima.
Po popisu iz 1991. Banjaluka je imala ukupno 195.692 stanovnika, od čega 97.110, odnosno 49,62 odsto muškaraca i 98.582, odnosno 50,38 odsto žena. Dakle, razlika je iznosila manje od četiri promila.
Od četiri promila na četiri procenta razlika je porasla zbog gubitaka u ratu, ali i zbog većeg iseljavanja muškog stanovništva, navode demografi, ali tvrde da je ovaj odnosu i dalje u okviru svetskog proseka i da ne čini Banjaluku ni po čemu posebnom.
O tome otkud potiče legenda o gradu žena postoje brojna tumačenja. Muški poznavaoci lokalnih prilika skloni su verziji da Banjalučanke atraktivne, doterane i lepe žene, pa se na ulicama Banjaluke, zbog njihove upečatljivosti stiče utisak da ih ima mnogo više.
S druge strane, u feminističkim krugovima prevladava mišljenje da su u Banjaluci žene javno vidljivije nego u drugim gradovima BiH i regiona.
Koliko je mit 7 na 1 daleko od istine ilustruju i podaci da je u čitavom svetu najveći „manjak“ muškaraca (ili „višak“ žena, kako vam drago) zabeležen u Sovjetskom savezu posle Drugog svetskog rata kada je na 1.000 žena dolazilo 864 muškaraca; to je odnos u kojem na jednog muškarca dolazi 1,15 žena.
Slična urbana legenda važila je i za Novi Sad, a iako je broj žena koje žive u Vojvodini nešto veći od broja muškaraca, žene su prema poslednjim podacima u Novom Sadu prednjačile za 18.223. Što nikako ne može da ispadne 7 na 1.
Tagovi
Sima
To 7 na 1 se originalno tokom rata odnosilo na odredjenu dob u kojoj je taj odnos bitan (mladi izmedju 18 i 25) i to nije bilo daleko od istine iz nekoliko razloga: veliki procenat muskaraca te dobi je bio na frontu, pobegao iz banjaluke ili se krio da bi izbegao regrutaciju ili bio ranjen/ubijen. Tada ranih 90tih je stvarno bilo 7 devojaka izmedju 18 i 25 na jednog momka istih godina. Cim je rat stao muskarci se vratili sa ratista, izasli iz skrovista, vratili se iz srbije, ... odnos je pao na oko 1.1 na 1 sto je i dalje vise od ocekivanog i normalnog