Drugi rajh pod vođstvom Bizmarka video je u ruskoj carevini bogatoj resursima, sa zaostalom privredom i društvenim sistemom, idealnog saveznika za jačanje pozicije Nemačke na kontinentu. Sklapanje Trojecarskog saveza, s ciljem zajedničke borbe protiv, u njihovim očima, subverzivnih socijalističkih i drugih anarholevičarskih pokreta i naravno Francuske. Noćna mora ujedinjene Nemačke, od njenog nastanka, bila je vođenje rata na dva fronta protiv Rusije i Francuske, što je i rezultiralo kreiranjem tzv. Šlifenovog plana.
Ono što danas zovemo „know how“ stizalo je u Rusiju gotovo isključivo iz Nemačke, zajedno sa nemačkim kapitalom. Pred Prvi svetski rat Nemačka je bila poverilac polovine ukupnog duga Rusije, a car Aleksandar II je u svojoj radnoj sobi držao portret „čeličnog kancelara“ Ota fon Bizmarka. Čak su se i ruski komunisti i levičari inspirisali isključivo nemačkim teoretičarima: Karlom Marksom, Fridrihom Engelsom, Eduardom Bernštajnom, Rozom Luksemburg.
Naslednici Bizmarka nisu ni izbliza imali politički dar oca nemačke države koji je, dok je realno upravljao zemljom, insistirao na dobrim odnosima sa Rusijom i balansiranoj poziciji Berlina u trouglu sa Bečom i Moskvom. Bizmark je vrlo dobro znao da će svako stajanje Berlina na stranu Austrougarske biti protumačeno u Moskvi kao izazov i direktna posledica će biti savez Rusije sa Francuskom. To se i dogodilo sa gubitkom moći „čeličnog kancelara“ i šahovska tabla za Prvi svetski rat bila je postavljena. Savez tri carevine minirale su ambicije Beča i Moskve na Balkanu dok naš region nije interesovao Pruse. Sam Bizmark je ponavljao da Balkan nije vredan života jednog nemačkog grenadira.
CEO TEKST PROČITAJTE U NOVOM BROJU NEDELJNIKA, KOJI JE U PRODAJI OD ČETVRTKA, 14. MARTA, NA SVIM KIOSCIMA I NA NSTORE.RS
UZ SVAKI PRIMERAK NOVOG BROJA NEDELJNIKA DOBIJATE MAGAZIN „ISTORIJA“ NA POKLON
Tagovi
