Flame. To je jedina reč zajednička za sve novinske izveštaje zapadnih medija o bombardovanju Beograda. O svakom bombardovanju koje je Beograd – prestonica Kraljevine Srbije, glavni grad federativne Jugoslavije i najvažniji grad Savezne Republike Jugoslavije – preživeo.
„Hitlerova balkanska armija i flota teških bombardera, započeli su napad na Jugoslaviju i Grčku, a posle bombardovanja koje je Beograd ostavilo u ruševinama kakve su viđene u Varšavi i Roterdamu, nacistički radio izvestio je da je glavni grad Jugoslavije prekrilo more plamena“, pisao je Njujork tajms već 6. aprila 1941. godine, u tekstu simboličnog naslova – „Beogradsko more plamena“.
Beograd je doživeo veliki plamen 27 godina ranije. Bio je 28. jul 1914. godine i bile su to prve bombe koje su u 20. veku pale na neki evropski grad, a zapadni mediji iščuđavali su se pred brutalnošću Austrougarske iza koje ostaju samo „plamen i ruševine“.
Nemački poslanik Grizinger piše: „Ljudi, žene i deca natovareni kućnim stvarima od tepiha do kaveza sa neizbežnim kanarincima, psima, mačkama, živinom, kadama, koferima, krevetninom. Ukratko, slika paničnog bekstva jednog obezglavljenog naroda.“
Slično će – sa mnogo bezbednije distance – pisati dopisnici Njujork tajmsa iz Napulja govoreći o savezničkom bombardovanju Beograda iz aprila 1944. godine, napisavši kako „naše leteće tvrđave pogađaju iste mete koje je istog meseca tri godine ranije uspešno pogodio Luftvafe“. Rezultat bombardovanja? Isti – „razrovane ulice, srušene zgrade i plamen“.
Kada je jula 1914. godine Austrougarska napala Srbiju, delovalo je neverovatno da bi u Evropi u tom trenutku…
CEO TEKST ČITAJTE U MAGAZINU ISTORIJA KOJI SE DOBIJA NA POKLON UZ PRAZNIČNI DVOBROJ NEDELJNIKA. DIGITALNO IZDANJE POTRAŽITE NA NSTORE.RS