Romantična drama „Bonar, Pjer i Marta” scenariste i reditelja Martana Provoa, koja prati skoro pet decenija dugu, neraskidivu vezu između „slikara sreće” Pjera Bonara i njegovog modela, muze, ljubavnice i životne saputnice Marte, stiže u četvrtak, 6. juna u domaće bioskope.
Francuski reditelj Martan Provo (67) već je imao bioskopski hit kod nas pre tri godine, zahvaljujući komediji „Kako biti dobra supruga” sa Žilijet Binoš.
Pre toga je snimio ostvarenje o samoukoj slikarki Serafini Luj, koje mu je donelo nagradu Cezar za najbolji film 2009, a četiri godine kasnije i priču o književnici Violet Leduk, pa se nametnuo kao idealan izbor za filmsku biografiju Marte de Melinji, nedovoljno priznate muze Pjera Bonara, i same slikarke amaterke. Tako je, barem, smatrala Pjeret Vernon, unuka Martine rođene sestre, koja je kontaktirala sa Provoom i predstavila mu ovu ideju. Međutim, on je imao nešto bolje na umu.
Pjer Bonar (1867 – 1947), rođen je u imućnoj porodici i, na očevo insistiranje, upisao prava, čak je godinu dana radio i u državnoj službi. Međutim, uporedo sa pravima pohađao je i umetničku akademiju, da bi, ispostaviće se, „zauvek izmenio slikarstvo”, kako su ocenili pojedini likovni kritičari. Iako Bonara, uz Anrija Matisa, danas smatraju jednim od najvećih kolorista ranog 20. veka, on je u svoju likovnu karijeru uplovio bez podrške porodice i mnogo samopouzdanja.
Negde u to vreme upoznao je lepu devojku na ulici i upitao je da li bi mu pozirala. Predstavila se kao Marta de Melinji, uboga plemkinja italijanskog porekla, sada prodavačica cveća. Do smrti je ostala njegov model i najveća ljubav.
Radnja filma „Bonar, Pjer i Marta”, snimljenog u francusko-belgijskoj koprodukciji i podržanog od strane MEDIA programa Kreativne Evrope, prati uspone i padove njihove veze tokom života provedenog u kući ušuškanoj uz obalu Sene, u Gornjoj Normandiji. Pjer, nazivan i „slikarom svetlosti”, često je prenosio prizore iz njihove intime na platno. Od 2000 slika koje su ostale iza njega, na trećini je Marta.
„Tokom pandemije, koju sam proveo u porodičnoj kući, shvatio sam da živim na pet kilometara od mesta gde su Pjer i Marta imali kuću. Moj pogled na baštu i šumu kao da je oživeo sa neke Bonarove slike. Počeo sam da istražujem detaljnije njegov opus. Primetio sam da Marta na svakoj slici ima drugačije lice, a da su joj oči uvek umrljane, nejasne. Martine laži o poreklu i porodici prenete su i na Pjerove portrete, kao da je čitavog života pokušavao da razreši njenu tajnu. Tada sam rekao sebi da neću da ispričam samo Martinu, već priču njih dvoje kao para. Bio sam fasciniran njegovim odnosom prema njoj i njenim prema njemu. Unutrašnji svet svakog para je nešto misteriozno, sveto, čak. Ovim filmom sam pokušao da prodrem u tu misteriju”, izjavio je Martan Provo.
Ovo nije klasičan biografski film o jednom umetniku, već priča o tome kako izgleda kada s jednim umetnikom provedete ceo život, „od strasti bez ljubavi do ljubavi bez strasti”, preko ulaska nekog treće u taj svet i načina na koji se nosite s tim. Marta je ponovo pronašla sebe tako što je i sama počela da slika.
„Umesto detaljne istorijske ili istorijsko-umetničke rekonstrukcije njihovog života, ja sam ušao u njihova srca, pokušavši da shvatim kakva je to ljubav koja priprema sebe za nešto još veće nakon smrti”, poručio je Provo.
Glavne uloge u filmu, koji je svetsku premijeru imao na 76. Kanskom festivalu, a domaću na 52. Festu, maestralno su dočarali Vensan Makenj i Sesil de Frans.
Film stiže u bioskope širom Srbije zahvaljujući distributerskoj kući Five Stars Films.
Na programu je od 6. juna u salama DKC, Art bioskopa Kolarac, Cineplexx-a Ušće, Tuckwood-a, zatim UK Parobroda (6 – 19. 6), Kulturnog centra Vrnjačka Banja (10 – 12. 6), Eurocinema Subotice (10 – 12. 6), Centra za kulturu Požarevac (7. jun) i Kulturnog centra Novog Sada (sredinom juna).
