Vidovdanski sabor bio je festival prozapadne demokratske i antikomunističke desnice – monarhističke i ravnogorske. Glavne opozicione snage oličene su bile u strankama SPO i DSS, kao i u delovima Crkve, SANU i Univerziteta. Dobrica Ćosić je imao jake veze s Demokratskom strankom, a na izborima decembra 1992. podržao je socijaldemokrate Čedomira Mirkovića, a ne DEPOS od koga ga je odbijao i monarhizam, ali prevashodno izraženo četništvo SPO-a i Vuka Draškovića.
Evo, nakon tri decenije gotovo sva desnica u Srbiji je antizapadna – proputinovska. Nekad je građanska Srbija bila ona slavsko-demokratska, antikomunistička, da bi je u pluralizmu na mestu građanske sve više zamenjivala (post)titoistička, antinacionalistička i liberalna. Ali bez saveza tih dveju snaga nije moglo biti ni demokratske pobede nad Miloševićem. Kao što ni enormnog broja Šešeljevih glasača nije moglo biti bez titoističkog urbanizma i industrijalizacije, odnosno priliva seoskog stanovništva u gradove i konverzije radničke klase u nacionalizam. To je bila i Miloševićeva baza, ali Šešelj je uspeo unikatnim talentom, rečima i delanjem, radikalizovati „antibirokratsku revoluciju“.
Konfuzija i tranzicija pojma „građanskog“ dovela je i do budalaste dileme za đake i njihove roditelje: građansko vaspitanje ili veronauka!?
Ceo tekst Zorana Panovića objavljen je u novom Nedeljniku, koji je na svim kioscima od četvrtka, 7. jula
Digitalno izdanje i pretplata na Nstore.rs
Tagovi
dejan
Dobra elaboracija. Samo mala greška u narativu. Četništvo je unisioni naziv koji su novouspostavljene vlasti 1945. iskoristile kako bi sve stavili u isti okvir radi lakše manipulacije. General Mihailović je bio komadant JV /JVuO u Srbiji i na okupiranim ostalim teritorijama bio je deo JV) i ministar vojni odlukom Vlade Kraljevine Jugoslavije koja je bila u savezničkom Londonu (na odluku izmeštanja uticale savezničke države svojim pozivom ali i sveže sećanje na sličnu situaciju iz Velikog rata kada su Vlada i Parlament bili na Krfu). Na ni jednom zvaničnom dokumentu JV, proglasu ili deklaraciji nemate naziv četnici. Nigde nećete naći da se ikada Mihailović obratio na taj način. U narodu - pre svega u Srbiji - nazivali su ih "naša vojska" ili ređe - Dražinovci. Četnici su bili recimo u formacijama Koste Pećance i koji ni na koji način nije bio u JVuO. U mnogim delovima NDH gde su se Srbi zbog terora ustaških vlasti samoorganizovali - pristupali su u mešovitim sredinama komunističkim formacijama, a u sredinama sa dominantnim srpskim stanovništvom - u JV. Zbog malog broja oficirskog kadra i slabije komunikacije u ratnim uslovima sa glavnim štabom - često su se kao vođe u perifernim delovima zemlje nametali ljudi koji nisu bili vojnici i bez mnogo takta i discipline pa su se naprečac pojavljivale vojvode. Njihovo delovanje često je bilo prema situaciji ali i autonomno ili po volji pojedinaca. Uostalom i kasnije u emigraciji imali ste podelu baš po tom osnovu - pripadnike JVuO iz Srbije i pripadnike iz drugih delova okupirane Kraljevine Jugoslavije. Kako se istorija često ponavlja - sličnu situaciju smo imali i devedesetih gde se građanska inicijativa rehabilitacije međunarodno priznatog i odlikovanog pokreta i mnogih pojedinaca, kroz uporno ponavljanje odomaćilo iz pređašnih vremena i doktrine sa komunističkih fakulteta društvenih nauka, te se podvođenjem pod naziv "četnička opozicija" ide na ruku onima koji smatraju da Milošević nije imao adekvatnu političku alternativu, a što je potpuna besmislica. Tada je bila jaka antisistemska opozicija predvođena pre svega SPO i koji su u programskoj deklaraciji insistirali na obnovi demokratije, slobode i prava ljudi po evropskum standardima, ulazak u NATO i EU, obnovI kraljevine, povratku nacionalnih simbola i obeležja, ukidanje služenje vojnog roka itd...nadam se da će gospodin Panović uvažiti ovu korekciju koja je često i suštinska za bolje razumevanje bliže i dalje istorije...