Pre 30 godina kada je Milo Đukanović dolazio na vlast, delovao je mlado i zeleno, kao da će mu sudbina nameniti ulogu partijskog aparatčika što je do tada bio. Berlinski zid se iste godine činio najčvršćom građevinom koja deli ideološki i suštinski Istok i Zapad. Zid je, međutim, pao već u novembru iste godine, a vladar Crne Gore i dalje traje. I danas deluje čvršće nego ikad, iako će se prava njegova snaga izmeriti na izborima 30. avgusta.
Najveći sin Montenegra ili tvorac „balkanske Kolumbije“, zavisno od ugla iz kojeg gledate, Milo Đukanović je čovek koji izaziva kontroverze: nema praktično nikog ko prati balkansku političku scenu a da nema zacementirano mišljenje o vladaru Crne Gore. A ta mišljenja se kreću u rasponu od najgoreg do najboljeg.
Nedeljnik je pokušao da rekonstruiše proteklih 30 godina na vlasti Mila Đukanovića. Koristili smo svedočenja i memoare njegovog političkog oca, Momira Bulatovića, ali i razgovarali sa direktnim učesnicima političkog života nekada zajedničke države, kao i sa onima koji su sarađivali sa Đukanovićem nakon referenduma i obnove nezavisnosti Crne Gore.
Možda su dva najbolja njegova opisa dali jedan političar iz Crne Gore, inače dobar poznavalac Đukanovićevog lika i dela, i jedan političar iz Srbije koji je imao prilike da se sreće sa Đukanovićem. Crnogorski političar ga je definisao ovako: „Zavidan pragmatizam da ostane na vlasti, bez tereta ideologije. Ideologija mu je u stvari – opstanak na vlasti. Država je sredstvo, vlast je cilj.“ Srpski političar je rekao: „Poker igrač koga nikad do sada nije napuštala sreća.“
No, krenimo redom…
Ceo tekst objavljen je u novom broju Nedeljnika, koji je na svim kioscima od četvrtka, 20. avgusta
Digitalno izdanje dostupno je na nstore.rs
Svi čitaoci na poklon dobijaju novi broj Mond diplomatika na srpskom, sa velikim dosijeom “Kina i SAD, šok XXI veka”
Tagovi
Kos
milo je naj bolji kamo ssrece da smo ga imali u srbiji on je izgrafio nesto mi sa ovim nesrecama nista nule jad i beda