Ako bi Vučić radikalno povukao zemlju ka Zapadu (uz bitne ustupke na temi Kosova, i uz neki vid sankcija Rusiji), da li bi dobio svoj 27. mart – pa bi onda Putin citirao Čerčila – kako je Srbija „pronašla svoju dušu“, ili bi dobio demonstracije manje-više nalik onima nakon potpisivanja Briselskog sporazuma, koje bi sad u brojnosti političko-litijaškog protesta protiv Evroprajda predvodili lideri Proglasa za okupljanje u odbrani Kosova i Metohije i sveštena lica uz parole o izdaji i kletve, ali bez potencijala da se ponove na srpski kosovizirani način crnogorske litije.
Sigurno da bi psihološko olakšanje bio i prekid evropskih integracija Srbije od strane EU. Čak i za Vučića ako se to ne bi odnosilo na evropske investicije i ne bi značilo sankcije EU prema Srbiji. Procene Demostata na osnovu uvida u javno mnjenje pokazuju da bi eventualne sankcije EU (pre puzeće nego paket), na kratki rok čak i ojačale Vučića, ali da bi mu podrška građana opadala na srednji i duži rok kako bi se građani polako suočavali sa sopstvenim licemerjem – da im je raj Vučićevog potrošačkog društva ipak draži od prkosa protiv nepravednog Zapada i statista u ulozi balkanske Belorusije kako upozorava Dragan Đilas. Pad podrške na srednje i duže staze bi se najviše osetio među populacijom od 19 do 30 godina, kao i među glasačima srednjeg doba, srednjeg i višeg obrazovanja u gradskim i prigradskim sredinama. Taj proces bi bio najsporiji kod najstarijih penzionera i u ruralnim područjima.
CEO TEKST ČITAJTE U NOVOM NEDELJNIKU KOJI JE NA KIOSCIMA OD ČETVRTKA 13. OKTOBRA, DIGITALNO IZDANJE DOSTUPNO NA NSTORE.RS
ROĐENDANSKI BROJ NEDELJNIKA NA 96 STRANA – POKLON NOVI BROJ MAGAZINA ISTORIJA
Tagovi
