Francuski predsednik Emanuel Makron je umesto da krene u stvaranje jezgra federalne EU započeo Sizifov posao stvaranja organizacije koja nema smisla a i ne vodi nikuda. Evropska politička zajednica je slikovito rečeno kao skalamerija iz špice crtanog filma „Točak kroz istoriju“ u kojoj se Paja Patak gledajući začuđeno šarenoliki stroj pita: „Čemu ovo služi, a uz to i ne radi?“
Pored Saveta Evrope i OEBS-a poslednje što je trebalo Starom kontinentu je još jedan debatni klub. Državama koje pretenduju da uđu u članstvo EU mogućnost da njihovi lideri učestvuju na samitima sa kolegama iz EU dva puta godišnje slaba je uteha. Čak i poruka Ruskoj Federaciji da je izolovana na kontinentu zbog otimanja teritorije susedne države gubi snagu pred višedecenijskim nerešenim problemima oko Kosova, Severnog Kipra ili Nagorno Karabaha.
Evropska politička zajednica je preširoko postavljena i sa učesnicima koji imaju dijametralne ciljeve i interese koji su veoma često u koliziji. Makron je u megalomanskom stilu, poznatom kao francuski „grandeur“, imao ideju da bude „deus ex machina“ nove organizacije. Međutim, svidelo se to nekome ili ne, Sjedinjene Američke Države su jedini akter na planetarnoj sceni čija je hegemonska uloga u Evropi priznata: sa radošću u Skandinaviji i čitavoj istočnoj i jugoistočnoj Evropi sa izuzetkom Srbije, i nevoljno u srcu i plućima EU u zapadnoj Evropi.
CEO TEKST ČITAJTE U NOVOM NEDELJNIKU KOJI JE NA KIOSCIMA OD ČETVRTKA 13. OKTOBRA, DIGITALNO IZDANJE DOSTUPNO NA NSTORE.RS
ROĐENDANSKI BROJ NEDELJNIKA NA 96 STRANA – POKLON NOVI BROJ MAGAZINA ISTORIJA
Tagovi
