Sa dolaskom emigranata dolazi i tajna služba, koja počinje da angažuje ljude iz podzemlja za obračun sa političkom emigracijom. Takav profil kriminalca igra Dragan Nikolić u filmu Jovana Jovanovića „Mlad i zdrav kao ruža“ iz 1971. godine, koji je odmah nakon premijere zabranjen. Zabranjeni su i mnogi filmovi toga doba čiji su autori bili žrtve obračuna Titovog režima sa crnim talasom, poput Dušana Makavejeva i Aleksandra Petrovića, koji su se početkom sedamdesetih sklonili u Francusku.
Nikolić tumači lik mladog beogradskog kriminalca kome šarm i veština pomažu da se probije kroz beogradsko podzemlje i koji svoju budućnost vidi u obavljanju poslova za tajnu službu u inostranstvu, sa proročanskim rečima na kraju filma „Ja sam budućnost“, u čemu su mnogi videli najavu devedesetih i likova poput Arkana. Bio je to početak saradnje tajnih službi i podzemlja, koja se nastavila i nakon raspada Jugoslavije.
Pariz je bio jedan od centara antikomunističke političke emigracije, a to je važilo i za Srbe koji su bili protiv Titovog režima. U srpskim crkvama u dijaspori u to vreme je bilo više pripadnika Udbe od vernika. U Parizu je do smrti 1976. godine živeo knez Pavle Karađorđević i njegova žena Olga, tu su bili izbegli pripadnici kraljeve vojske i deo predratne srpske elite koja je održavala snažne veze sa Francuskom. De Gol je prekinuo veze sa Titovom Jugoslavijom nakon što je u Beogradu streljan Draža Mihailović, koga njegov francuski biograf Žan Kristof Buison naziva „srpskim De Golom“. Buison navodi da je francuski general u novembru 1942. godine izjavio da su „jugoslovenski pokret otpora i delanje generala Mihailovića primer i podstrek za francuski narod“, kao i da ga je 1943. godine u Londonu odlikovao ordenom za ratne zasluge i da je nakon rata odbijao da se vidi sa Titom kome nije oprostio što je streljao njegovog „ratnog druga“.
Srpski emigranti postaju zanimljivi ne samo jugoslovenskoj tajnoj službi već i francuskoj policiji. Likvidacije političkih emigranata su bile u jeku krajem šezdesetih godina, a nastavljene su sve do raspada Jugoslavije. Jedno od takvih ubistava koja su ostavila utisak na srpsku emigraciju u Parizu dogodilo se u martu 1969. godine, kada je u pariskoj aveniji Filip Avgust policija pronašla telo Andrije Lončarića, kome je glava bila presečena sekirom na dva dela. Predratni poručnik je bio još jedan živopisni srpski obaveštajac koga su volele žene, poput Duška Popova koji je inspirisao lik Džejmsa Bonda. Lončarić je do 1943. godine radio za britansku obaveštajnu službu, koju je napustio kada su Britanci okrenuli leđa Mihailoviću. U Parizu je šezdesetih okupio grupu mladih srpskih emigranata u organizaciju Srpski oslobodilački pokret Otadžbina, koji je nakon njegove smrti poveo sveštenik Stojiljko Kajević. Emigrantski listovi su pisali da iza ubistva stoji Udba, dok su jugoslovenski listovi izveštavali o obračunu terorista.
Veliki dosije kako je Pariz oblikovao srpske žestoke momke, ali i našu kulturnu, intelektualnu i crkvenu elitu, u novom Nedeljniku od četvrtka, 18. marta
Svi čitaoci na poklon dobijaju Mond diplomatik na srpskom jeziku
Digitalno izdanje i pretplata dostupni su na nstore.rs
Tagovi
