Najavljeni bojkot narednih izbora često se dovodi u vezi sa bojkotom izbora 1997. godine. Postoji jedna škola mišljenja po kojoj je tadašnji bojkot doveo do promene vlasti na izborima 24. septembra 2000. i demonstracija 5. oktobra iste godine. Ali postoje i oni koji navode da je zapravo nedostatak jake opozicije u tadašnjem parlamentu iznedrio kosovsku politiku koja će dovesti do kasnijeg bombardovanja 1999. i gubitka suvereniteta nad južnom srpskom pokrajinom. U isto vreme se desio i veliki broj politički motivisanih atentata, poput ubistva Ivana Stambolića, Slavka Ćuruvije i dva pokušaja ubistva Vuka Draškovića.
Ima dosta paralela između situacije iz 1997. godine i ove danas. Za početak, u vreme kada je opozicija devedesetih najavljivala bojkot, u Beograd je dolazio Ričard Holbruk koji nije podržavao takav način borbe. Dodatno, i sama opozicija je imala slične primedbe na vlast kao današnja.
Opozicija ni tada nije imala medije, neregularnosti u izbornom procesu bile su izrazito velike (svemu su prethodili pokradeni izbori 1996), a ni istraživanja javnog mnjenja nisu išla u korist bojkota. Baš kao i danas, tada je objavljeno istraživanje agencije „Partner“, po kojem Koštunica, Đinđić i pogotovo Vesna Pešić „kreću silaznom putanjom politike i počinju da liče na igrače koji sami sebi daju golove“.
Ceo tekst o tome ko će bojkotovati izbore, ko izlazi na njih, a ko ostaje uzdržan, čitajte u novom Nedeljniku, koji je na svim kioscima od četvrtka, 29. avgusta. Digitalno izdanje dostupno je na Novinarnici
Tagovi
