Više od zime, Putinu nedostaju sinovi i kćerke za vojsku. Legenda kaže da je Petar Veliki kada je izgubio bitku kod Narve od Šveđana 1700. godine, na početku Velikog severnog rata, pošto je saslušao katastrofalne razmere gubitaka (osam hiljada mrtvih i blizu 20.000 zarobljenih), rekao ljutito svom ađutantu: „Naredićemo ruskim majkama da rađaju više dece.“
Drugi Putinov uzor Staljin je razvio čitavu vojnu doktrinu masovnog slanja vojnika u pogibiju: „kvantitet ima svoj kvalitet“. Komunistički diktator je polazio od aksioma da Rusi imaju kapacitet da podnose gubitke, uključujući i ljudske živote, mnogo veće nego drugi i da je to njihovo najjače oružje. Rezultati te politike se vide u broju poginulih Rusa u Drugom svetskom ratu.
Putinovi medijski epigoni su zasipali medijski prostor Staljinovom teorijom kako se Rusi ne plaše smrti dok Ukrajinci i NATO vojnici imaju veliki strah od pogibije i zato nemaju šansi u sudaru sa naslednicima Crvene armije. Ratno poprište je dalo dijametralnu sliku: hrabri i motivisani Ukrajinci protiv izgubljenih i demotivisanih ruskih vojnika.
Ovde treba naglasiti i tipično imperijalno ponašanje Ruske Federacije. Kao što je nekada Britanska imperija prvo slala vojnike iz azijskih i afričkih kolonija, pa onda iz Australije i Novog Zelanda, pa iz Kanade i Irske, Škote i Velšane i tek na kraju Engleze, tako je i današnja Rusija poslala u Ukrajinu vojnike pripadnike etničkih manjina i sa duboke periferije, dok je broj etničkih Rusa relativno mali.
Ceo tekst Željka Pantelića objavljen je u novom Nedeljniku, koji je na svim kioscima od četvrtka, 29. septembra
Tagovi
