Izložba će biti otvorena od 4-25 april 2023.
Autor izložbe: Tijana Stojiljković, istoričar umetnosti
Slike na izložbi „Majda Kurnik – Život pretočen u slike“ u Galeriji „Lazar Vozarević” prikazuju i zaokružuju jedan umetnički ciklus i oslikavaju kratki stvaralački život umetnice koja je svojim raskošnim talentom i delima koja je iza sebe ostavila, zasluženo ušla u tokove srpske moderne umetnosti i kao takva ostala upamćena.
Fotografije: Vladimir Popović
„Majdine slike bile su izuzetno cenjene i tražene za vreme njenog kratkog života. Bile su otkupljivane za kabinet predsednika države, Skupštinu, razne vladine institucije i muzeje. Malo je privatnih kolekcija moglo da ih poseduje dosta dugo posle njenog odlaska jer su slike koje su ostale bile zatvorene i dostupne javnosti samo prilikom manjeg broja organizovanih izložbi. To i jeste razlog što likovna publika ne zna puno o delu Majde Kurnik. Zbog toga ostaje na današnjim generacijama istoričara umetnosti da ne dozvolimo da se njeno ime i delo zaboravi“, rekla je Tijana Stojiljković, istoričar umetnosti i autor izložbe.
U radovima koji svedoče o različitim životnim etapama Majde Kurnik, izdvaja se nekoliko stilskih celina i motiva kojima se rado vraćala: portreti, autoportreti, figuralne kompozicije, mrtve prirode, predeli i manastiri iz Srbije, ali i Slovenije kojih se često sećala.
Umetnički period Kurnikove trajao je petnaestak godina, u kojem se razvijala i sazrevala kao slikar, a stvaralački naboj prekinula je njena bolest i prerana smrt. U tom kratkom periodu stvaranja, uspela je da dostigne visoko mesto u tokovima srpske umetnosti XX veka, a poseban pečat utkala je u posleratni beogradski slikarski krug u čiju se tradiciju s lakoćom uklopila.
Fotografije: Vladimir Popović
Majdino slikarstvo odlikuje nekoliko faza, iako bez velikih promena u samom stilu. U prvoj fazi njenog stvaralaštva, koja obuhvata čitavu šestu deceniju, oslanjala se na iskustva međuratne generacije starijih kolega, školovanih pretežno na Likovnim akademijama u inostranstvu, koji tada počinju da stupaju na likovnu scenu Beograda i koji su preuzeli na sebe ulogu nosilaca preporoda savremene srpske umetnosti. Od 1960-te pa do svoje smrti, Majda stvara dela slobodnog, širokog poteza, formati joj postaju veći, a centralni motiv čine izdužene pojedinačne ili grupisane figure mesečara, arlekina, pajaca, mađioničara, muzičara, portreti i autoporteti.
Majda Kurnik (1920-1967)
Završila je Učiteljsku školu u Ljubljani. II svetski rat naterao je njenu petočlanu porodicu da izbegne u Srbiju. Aktivno je učestvovala u ratu od kraja 1944. godine u kome je izgubila sestru i brata.
Nakon završetka rata, pohađala je poznatu školu Mladena Josića. Upisala je Likovnu akademiju gde je za profesore imala Mihajla Petrova, Ivana Tabakovića, Đorđa Andrejevića Kuna, Kostu Hakmana i Marka Čelebonovića. Od 1949. do 1951. godine, nakon diplomiranja, usavršavala se u Državnoj majstorskoj radionici kod slikara Mila Milunovića. Boravila je na studijskim putovanjima u Italiju i u dva maha u Parizu kao stipendista fonda Moše Pijade.
Član Udruženja likovnih umetnika Srbije ( ULUS) postala je od 1951-ve. Prvi put je izlagala na izložbi Samostalnih 1951. Od tada aktivno učestvuje na izložbama ULUS-a, Oktobarskog salona, Beogradske grupe. Samostalno je izlagala i u Galeriji Grafičkog kolektiva u Beogradu 1953. Dobitnica je prve nagrade na Festivalu omladine 1948. godine. Umrla je u Beogradu, maja 1967. godine.
Tagovi
