Njihova ljubav prema košarci nema veze sa rezultatima. Mnogo je tu šuteva i premalo šansi: Predstavljanje Filipina, drugog protivnika Srbije na Mundobasketu

Američki uticaj na Filipinima je ogroman još od početaka špansko-američkog rata, a verovatno najbolja stvar koja je na Filipine došla iz Sjedinjenih Američkih Država, jeste košarka.

Bizarno zvuči, ali Filipini su košarkaška nacija, kao što je i Srbija fudbalska, čak i malo „gore“ od toga – još fanatičnije. Jer njihova ljubav prema košarci nema nikakve veze sa rezultatom, sa svetlom istorijom i precima uzvišenim do košarkaških visina. Ta ljubav je samo u vezi sa igrom kao takvom, na koš više, za potez lepše.

I nažalost, to nije dovoljno.

Mundobasket u Kini doneo je očekivane rezultate na otvaranju, a „glavu sa panja“ sklonila je Rusija protiv Nigerije, napravivši svojevrsno iznenađenje za bukmejkere. Sve ostalo, bilo je tačno kako je i moralo biti, a Angola i Filipini, postradali su u borbi sa reprezentacijama Srbije i Italije. Po 46 razlike, surovo.

Tako se pokazalo ono što je bilo jasno još kada su Filipinci na pripremama izgubili od australijskog prvoligaša Adelaida – osim turističkog dolaska u Kinu i borbe sa Angolom za treće mesto u grupi, sve ostalo je nedostižan nivo za reprezentaciju Filipina.

Uostalom, kada je najveća zvezda ekipe Endrju Bleč, koji ima višak kilograma i pik forme u davnim arhivama, kada ta najveća zvezda za svaki meč za reprezentaciju dobija honorar, ne postoji alternativa bolnoj borbi za košarkašku egzistenciju.

Pokušali su to da promene iz filipinske košarkaške federacije, upotrebili su sva dostupna sredstva da Džordana Klarksona povedu na prvenstvo kao domaćeg igrača, ali im na kraju nije uspelo i sve se svelo na „staru gardu“.

Košarkaški preci filipnske „stare garde“ bili su zanimljivi za gledanje jer su mogli da postignu 20 trojki po meču i da prime 200 poena, ali njihovi naslednici više ni u tom smislu ne mogu da budu zabavni.

Utakmica sa Filipinima zbog toga za većinu navijača nije važna. Jedina sportska povezanost sa tom zemljom ogleda se u tituli prvaka sveta iz Manile, Rajkom Toromanom kao filipinskim božanstvom i u tome što je u Manili održan omiljeni boks meč u Srba, između Muhameda Alija i Džoa Frejzera.

Međutim i današnja utakmica biće veoma važna. Zbog nastavka pobedničkog niza, zbog povratka Bjelice na teren, zbog dodatnog uigravanja, ali i uterivanja straha u kosti budućim rivalima.